ما انسان‌ها بسان رودهایی می‌باشیم که زمانی از چشمه‌ای جدا شده و روانیم و در طول مسیرمان به سنگ‌ها و صخره‌های زیادی برمی‌خوریم. آن‌ها را مشکلات زندگی می‌نامیم. گروهی از ما به صخره و سنگی که برمی‌خوریم، همان جا می‌مانیم و تبدیل به مرداب می‌شویم. اما بعضی از ما با وجود مشکلات به راهمان ادامه می‌دهیم. آن‌هایی که عمق کمی دارند معمولاً خروشان و پرسروصدا جلو می‌روند ولی دیگرانی که عمیق‌تر و بزرگ‌تر هستند آرام می‌روند. آن‌ها در مسیرشان زمین‌های بسیاری را آبیاری می‌کنند و دلیل زندگی بسیاری از ماهی‌ها می‌شوند. آن دسته از انسان‌ها هم که چرایی مسیرشان را نمی‌دانند، همانند سیلاب‌ها در طول مسیر، بسیاری از خانه‌ها، جنگل‌ها و مزارع را تخریب می‌کنند. چه باشکوهند آنانی که آرام و با قدرت به سمت اقیانوس لایزال الهی در حرکتند و در راه یافتن رسالت "زندگی" خویش، دلیل زیباتر شدن دنیای اطرافشان می‌شوند. شمایی که فراتر از خود فکر می‌کنید، زیبایی‌های زندگی نصیب شماست...